سلام
براي مقدمه نگاهي به اين نامة سرا پا رنج و خون و پايداري بكنيد.
داستان هميشگي، بند و زندان و زنداني اسير و بي پناه با مزدوران تا دندان مسلح است، كه هر وقت بخواهند مي زنند و در هم مي كوبند و بهم مي ريزند، در مقابلشان زندانياني كه سلاحي جز دست هاي خالي ندارند.
اما هميشه مغلوب واقعي اين صحنه كسي جز دژخيم نيست.
و اين زندانيان هستند كه با پرداخت قيمت دژخيم را از پاي در مي آورند. چطور؟
نگاه كنيد به پروژه آوردن حسن روحاني.
خامنه اي وقتي ديد حلقه تحريم ها به دور گردنش، ممكن است به قيام ارتش گرسنگان انجامد، تن به آمدن آخوند ريش بنفش داد تا به قول قديمي ها دو سره بار بگذارد، هم جامعة جهاني را سياه كند و بگويد بنياد گرايي و صدور ارتجاع تمام شد و حالا اين منم طاووس عليين شده!! وهم طناب تحريم را از گردنش شل كند و نظام را از تهديد قيام گرسنگان برهاند.
بگذريم كه كور خواند جام زهر را خورد و چيزي دستش را نگرفت و طناب تحريم ها همچنان دارد عمل مي كند. اما در اين جنگ زندانيان سياسي جايگاه ويژه اي داشتند آنها چهرة بزبز خندان نظام را با پايداري خود افشا كردند، به هرقيمت از پشت ميله ها فضاي آنسوي ميله ها را به بيرون رساندند و محكوميت نقض حقوق بشر را در كاسة نظام فلاكت زده گذاشتند. درود بر عزمشان. براي همين است كه جلادان به زندانيان هجوم برده اند و با زور آنان را به بند زندانيان شرور و مزدور رژيم برده اند تا به دست آنان خودشان را از شر اين زندانيان مقاوم آزاد كنند.
و اين جا ما نبايد ساكت باشيم، بايد صداي زندانيان سياسي را آنقدر فرياد بزنيم كه گوش مماشات و بي عملي بشنود.
اين جزيي از جنگ مردم ايران است، كه به دوش ما گذاشته شده، نامة زندانيان گوهر دشت به شوراي عالي حقوق بشر را به دست هركس مي توانيد برسانيد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر