سلام
حتما حرفهاي خامنه اي را در حمله به دولت روحاني سر زبان انگليسي شنيده ايد. و پاسخ مجدد حسن روحاني و ايستادنش رو در روي ولي فقيه ارتجاع را ديده ايد. از آنطرف نيز طيفي از مهره هاي ريز و درشت خامنه اي ريخته اند سر روحاني و ضمن حملاتشان كلمات جديدي خطاب به روحاني به كار برده اند، از جمله: « از حد گذشتن، دريدگي، وقاحت، زيان درازي، اعتبار روحاني به امضاي خامنه اي در زير حكمش است و...».
حرفهايي كه نشان از تشديد جنگ در راس نظام در مداري جديد است.
آيا روحاني اشتباه كرد جلوي حرف خامنه اي ايستاد؟ يا قصدي نداشت يك اشتباه لپي بود؟
واقعيت اين است مطلقا اشتباهي در كار نبود، روحاني تمام حساب كتابهايش را كرده و خلاف حرف خامنه اي نظر داده است.
سوال اين است روحاني بر اساس چه منطقي جرئت چنين كاري را كرده است؟ مگر از هيمنه ولي فقيه ارتجاع نمي ترسد؟ مگر نمي داند كه طرف حسابش ولي فقيه است با يك حكم دو خطي مي تواند او را ساقط كند؟
واقعيت اين است كه روحاني همه اينها را مي داند، و يك چيز را ظاهرا بهتر از ما ميداند، آنهم طلسم شكستگي ولي فقيه است. مي داند خامنه اي در موقعيتي نيست كه مثل خميني تنوره بكشد و خفه بگويد، مجبور است فرو بخورد.
خوب هم ميداند كه دعوا بر سر زبان انگليسي نيست، به به انگليسي گفتن روحاني و اه اه انگليسي گفتن خامنه اي نمادي از چنگ دروني رژيم و دو نقشه مسير متفاوت است كه هر دو از قضا راه به فروپاشي و سرنگوني رژيم مي برد. اگر خط انقباض خامنه اي پيش برود انفجار اجتماعي در تقدير است با پيشتازي ارتش مقاومت و اگر خط روحاني پيش برود، اضمحلال و فروپاشي نظام ولايت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر