| موشي با روياي شير |
سلام، خامنه اي نشان داد موشي شده است با آرزوهاي شير، او بعد از نزديك به يك ماه سكوت كه خامنه اي آرد به دهان گرفته بود، روز ميلاد پيامبر تحت عنوان دیدار با میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی و مسؤلان نظام به صحنه آمد، و ضمن کلی گویی‌های معمول پیرامون تمدن نوین اسلامی به حمله به غرب و استکبار جهانی پرداخت. اما چه پرداختني، نه مثل قبل، كه اين حرفها را بهانه مي كرد تا سر هسته اي و برجام و ... برايشان خط و نشان بكشد، يا سر دخالت در سوريه اولدرم بلدروم كند.
در يك كلام به زبان بي زباني با مقادير متنابهي كلي گويي صورتش را سرخ نگهداشت، تا هم كوس ضداستكباري زده باشد، هم شكر اضافه ميل نكرده باشد. اين از سر سيري نبود، از درد بي درمان بود كه اگر ميخواست شكر اضافه ميل كند، چطوري؟ اول همه بايد ميزد زير ميز برجام، چون در حالي كه تمام موجودي اورانيومش را گرفته و برده اند به جايش سه فقره تحريم جديد ضميمه لايحه بودجه آمريكا كرده اند، اگر بزند زير ميز فردا بايد پي جنگ و تحريم هاي شديدتر را به تن بمالد، نزند زير ميز، مزدوران داخلي و منطقه اي اش بوي حلواي عظما را مي گيرند و ريزش مي كنند، پس بهترين حالت اين بود كه با كلي گويي، و فيگور انقلابي حرف زدن، جوري حرف بزند كه نه سيخ ضداستكباري بسورد نه كباب برجام به نيت شل شدن طناب تحريم.
به اين مي گويند بن بست ولايت. بيجاره اين قدر نا نداشت تا در این افاضات از فروپاشی خط دفاعی منطقه‌یی رژیمش چيزي بگويد و يك پشتيباني علني از مزدوران منطقه يي اش بكند. تنها با اشاره به وضعیت سوریه و یمن ، بي قافيه اسم ليبي را هم آورد( تا عاقلان بفهمند پارس خوابيده مي كند) و گفت: «نباید در مقابل این توطئه ساکت نشست و تسلیم شد بلکه باید با کسب بصیرت و حفظ استقامت در مقابل توطئه‌ها ایستاد». تنها چيزي كه بيانات خامنه اي برجسته بود بيدبيد لرزيدنش بود. گفت: اهداف دشمنان اسلام بسیار خطرناک است و وظیفه همه، بصیرت و بیداری است. به مزدورانش هم هشدار داد«هنگامی که دنیای زر و زور با همه توان به‌دنبال طراحیهای خطرناک برای دنیای اسلام است، کسی حق ندارد به خواب برود و متوجه واقعیتها نباشد». خامنه‌ای در حضور مهمانان خارجی غیرمستقیم به باند رفسنجانی روحانی خواست حمله كند، اما حمله اش در حد يك ويشگون ازآب درآمد. در حالی که رفسنجانی در کنارش نشسته بود گفت: نباید نگاهمان به غربیها باشد و نباید به لبخند و اخم آنها توجه کنیم بلکه باید با اتکاء به تواناییها و ظرفیتهای خود، در مسیر صحیح حرکت کنیم».
يكي نيست بگويد اگر اتكا كردن به ظرفيت معني داشت كه خودت تا به حال اين دمل را از كنارت عمل كرده بودي. اين هم يك بن بست ديگر نظام ولايت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر