آثار زود رس زهر جديد در پيكر نظام ولايت

سلام

سه هفته بعد از انتشار سند صوتي آقاي منتظري شاهديم كه رسانه هاي حكومتي و مهره هاي باندي به شكل كم سابقه يي از تشديد كشمكشها بر سر اين موضوع ابراز نگراني مي كنند.

حرف مشخص دو طرف اين كشمكش چيست؟

يك طرف اونهايي هستن كه ميگن جنايت شست و هفت درست بوده و بايد همين كار رو مي‌كرديم. براي نمونه، پورمحمدي وزير دادگستري آخوند روحاني و يكي از اعضاي هيات مرگ شست و هفت، ميگه افتخار مي‌كنيم كه اون جنايت رو انجام داديم. يا آخوند اژه‌اي، سخنگوي قضائية رژيم ميگه يك عده‌اي دنبال تطهير چهرة مجاهدين هستند. ري‌شهري هم كه در سال شصت و هفت، وزير اطلاعات رژيم بود، گفت مجاهدين در بيت منتظري نفوذ كردن. كريمي قدوسي، عضو مجلس ارتجاع هم، نامة اعتراضي مطهري به پورمحمدي رو مصداق يك عمل مجرمانه دونست و خواستار عزل علي مطهري از نايب‌ رئيسي مجلس ارتجاع شد. يك عدة ديگه مي گن كه براي جمع شدن خطري كه نظامو رو تهديد مي كنه، بايد آب روي آتش خشم مردم و خانواده هاي اعدام شدگان 67 ريخت. براي اين كار بايد دست اندركاران اون اعدامها مثل پورمحمدي و نيري بيان در مورد جزئيات اون جريان توضيح بدن و به قول مطهري اگر قصوري هم بوده از خانواده ها عذرخواهي كنند. اينو در نامه به پورمحمدي نوشت و تأكيد كرد كه نبايد مغالطه كنين بايد برين سر اصل مطلب. همين دو رويكرد در برخورد با پيامدهاي انتشار سند صوتي آقاي منتظري به مجلس ارتجاع كشيد و اون جا  شاهد كشمكش بين محسن كوهكن و مطهري بوديم كه در ادامه سه تن از اعضاي مجلس ارتجاع، شعار مرگ بر منافق دادن. در مقابل هم كواكبيان  و محمود صادقي و محمدرضا تابش از مطهري دفاع كردن. 

اين جنگ و دعوا كه الان به درون رژيم هم كشيده شده، بر سر چه چيزي هست؟

يك وجه اين رويارويي، جنگ بانديه كه هر باند، تلاش ميكنه هر موضوعي رو تبديل به وسيله‌اي جهت ضربه به رقيب كنه. همين امروز محمدرضا تابش، عضو مجلس ارتجاع كه از حاميان مطهري در اين جريانه گفت، كساني هر نقد و انتقادي رو به دين و انقلاب نسبت ميدن و اونو چماقي ميكنن تا به سر جناح ديگه بزنن.

اما وجه ديگه كه اتفاقا وجه اصلي كشمكش دروني رژيم، بعد از افشاي سند صوتي آقاي منتظريه، به خاطر يك نگراني و دغدغة هر دو باند رژيمه. اون دغدغه هم چيزي نيست جز حفظ نظام ولايت‌فقيه. يكي با ترس و لرز و بدون اين كه جرأت وارد شدن به جزئياتو داشته باشه، سعي مي كنه از اون جنايت دفاع كنه، يكي به خاطر نگراني از انفجار اجتماعي مي گه دست اندركاران اون اعدامها بايد بيان معذرت خواهي از خانواده ها بكن.  گروه اول حرفشون اينه كه به خاطر ابعاد جنايت شصت و هفت، آخه عذرخواهي، نه تنها دردي دوا نمي‌كنه، بلكه باز هم خشم و كينة مردم ايران روبيشتر و بيشتر ميكنه اين مثل بنزين ريختن رو آتيشه نه آب، و در نيتجه لحظة انفجار اجتماعي رو هم نزديكتر مي‌كنه. پس حرف هردو حفظ نظام و عبور دادن نظام از اين بحران بي پايانه با اين دو رويكرد.