فرق زهر خوران خميني با خامنه اي

يادتان هست خميني آمد گفت آبرويم را باخدا معامله كردم و جام زهرآتش بس را خوردم؟ (همان قطعنامه 598 كه ولايتي سر امضايش تا ته فيلتر سيگار را كشيد )

حالا جانشين دجال، جام زهري بعدي را كه مي خواهد بخورد  جرئت نكرده تكي بخورد پاي همة نظام را وسط كشيده از دلواپس تا دلارام از همه تشكر كرده و خلاصه انگار كه همه جام ها را به هم زده اند و به سلامتي گويان زهر هسته اي را بالا كشيده اند. نوش جانشان. اين دومين جام زهري است كه كه مقاومت ايران به كام آخوندها مي ريزد، جام زهر آتش بس را به گلوي خميني ريخت و او كله پا شد حالا نوبت سيدعلي خامنه اي است. او هم كه خودش را زرنگ صحنه ميداند تلاش كرده اين جام زهر را 9دور دور سرش بچرخاند و بعد سر بكشد. تا مبادا از آثار زهر باند رقيبش رو بيايد. 

بگذريم الان درد بي درمان ولي فقيه اين است كه آثار زهر را در درون خودش مهار كند، يعني افسار رفسنجاني را داشته باشد. 

روز دوشنبه 26مهر، 90روز پس از توافق هسته‌یی در وین، روز آغاز اجرایی شدن برنامه جامع اقدام مشترک یا برجام بود.

باند رفسنجانی روحانی، آن را به‌عنوان شروع یک مرحله راهگشا، حلوا حلوا کرده و روز اجرای برجام را به‌مثابه یک واقعه مهم و سرفصلی وانمود می‌کنند؛ چرا که به‌زعم آنها، این روز، روز شروع نفی تحریمهاست و نفی تحریمها هم مقدمه گشایش و توسعه اقتصادی و سرمایه‌گذاری خارجی! 

روحانی در سخنرانی روز دوشنبه که شاید همزمانیش با روز اجرای برجام هم حساب‌شده بوده، از فضای جدید صحبت کرد و در معنی فضای جدید هم گفت که تا حالا می‌گفتیم پسا برجام، از حالا باید برسیم به پسا تحریم! وی بعد وعده می‌داد که در همین سال 2015، یعنی تا دو سه ماه دیگر، ما از تحریم عبور می‌کنیم و افتخار این کار بزرگ از آن ملت بزرگ ایران است که البته منظورش خودش و باندش می‌باشد.

روزنامه آفتاب یزد در یادداشت روزش تحت عنوان «فرصتی کم‌نظیر در برابر دیپلوماسی ایرانی» است، با اشاره به روز اجرایی شدن برجام می‌نویسد:
«زمینه بسیار مناسبی برای تهران در مجامع بین‌المللی به وجود آمده تا نقش مهم خود را در ایجاد امنیت و ثبات منطقه‌یی علنی کند. این فرصتی کم‌نظیر برای دیپلوماسی ایرانی است».

می‌بینید که چقدر عجله دارد و چطور از برجام به سایر زمینه‌ها می‌پرد. احتمالاً منظورش امثال نشست مقدماتی کنفرانس مونیخ است که در روزهای اخیر شاهد آن بودیم.

اما باند مقابل، روز آغاز اجرایی شدن برجام را شروع دوران ذلت و حقارت و خداحافظی با رؤیاهای رنگین «خلافت اسلامی» تلقی کرده‌اند؛ راستی هم دلایل این باند برای عزاداری خیلی بیشتر از دلایل آن باند، برای جشن گرفتن است؛ مثلاً روزنامه‌های روز سه‌شنبه 27مهر این باند پر است از آه و ناله؛ از جمله روزنامه وطن امروز با سوز بسیار نوشته: «با شروع اجرای تعهدات ایران در برجام، بزرگ‌ترین انهدام هسته‌یی تاریخ کلید خورد» و ضمن اشاره پر از آه و افسوس به برخی موارد این «بزرگترین انهدام هسته‌یی تاریخ»، با ابراز خشم از شتاب دولت روحانی برای تسریع این انهدام در مورد علت این شتابزدگی می‌نویسد: «دلیل تمایل روحانی برای اجرای تعهدات طرف مقابل و به عبارتی آغاز فرآیند تخفیف و تعلیق تحریم‌ها تا پایان سال جاری میلادی در 2ماه دیگر، به‌دلیل برخی مسائل از جمله موضوع انتخابات است».

اما کدام باند درست می‌گویند؟ دلواپسها که اجرای برجام را ذلت و نکبت می‌دانند؟ یا باند رفسنجانی روحانی که آن را فرجه بقا برای رژیم تلقی می‌کنند؟ در این‌که برجام زهری به کام ولی‌فقیه و رژیم بوده شکی نیست، شاخص عینی آن هم وضعیت درب و داغان فعلی رژیم در همه زمینه‌هاست. چرا که برجام و توافق هسته‌یی، رؤیاهای هسته‌یی رژیم را حداقل برای سالهای طولانی دفن کرد و روی آن سیمان ریخت. در رابطه با باند رفسنجانی روحانی هم به‌رغم تبلیغاتشان مبنی بر مقدمه گشایش، اما خودشان هم در آن ابراز تردید می‌کنند. به‌عنوان مثال روزنامه‌های این باند در روز سه‌شنبه، روز بعد از اجرایی شدن برجام هشدار می‌دهند که نباید طوری عمل بکنیم که انتظارات مردم بالا برود و حتی یکی از آنها ایجاد انتظار را تاکتیک باند رقیب دانسته و می‌نویسد: «عده‌یی می‌خواهند برای این‌که امتیاز برجام به صندوق دولت در انتخابات مجلس ریخته نشود تا می‌توانند توقعات مردم را بالا ببرند».

به‌عبارت دیگر، حتی در ابراز خوشحالی باند روحانی هم به خوبی می‌شود آثار پوچ درآمدن وعده‌هایی را که خودشان در اوایل کار نسبت به معجزة برجام می‌دادند، دید.