دستهايي كه فقط ماشه را مي شناسند!

دستهايي كه ماشه را مي شناسند

سلام 

امروز خامنه اي به صحنه آمد و در نشست با اعضاي شورايعالي سركوب و صدور تروريسم موسوم به شورايعالي امنيت ملي، به گسترة تهديد نظامش در حوزه هاي منطقه يي، جهاني، داخلي،امنيتي ، فرهنگي، اخلاقي، و... اذعان كرد. و يك فهرست بالا بلند از بن بست هاي نظام ها را كه نتيجة بلافصل ناكارآمدي هاي خودش و دستگاه تحت ولايتش است را به نمايش گذاشت. 

در اين سخنان پيش از هرچيز طلسم شكستگي خودش را مهر كرد. آنهم در حرفهايي كه نزد. آنچه گفت ابراز وحشت بود. و آنچه نگفت طلسم شكستگي. همه منتظر بودند اشاره يي به رفسنجاني داشته باشد، اما خامنه اي به قول عوام هرچه رفسنجاني نثار شوراي نگهبانش كرده بود را لاي ريش گذاشت و جيك نزد. در حالي كه از دو روز قبل لشكري از نوچه هايش را به صحنه فرستاده بود تا با هياهو و دود و دم اين بي عملي را بپوشانند. يك نگاهي به اين ها بكنيد: 1- 2- 3- و... 

اين ها مشتي از خروار هياهوي اين باند است. چرا خامنه اي صدايش در نيامد؟ 

شايد پاسخ را در ريشي كه باند رقيب از او و از كل نظام به گروگان دارد و روزنامه حكومتي ابتكار از باند رفسنجاني در سرمقاله روز 14بهمن 94خود به آن اشاره كرده است بتوان يافت. ابتكار از جمله نوشته است: « زمین امر عمومی در دست مسئولان و نخبگان است. می‌توانند آن را به آرامش و لذا سیاست بیارایند و یا آن را به خشونت بیالایند. هر قدر زبان رسمی از مفاهمه فاصله می‌گیرد به خشونت نزدیکتر می‌شویم

هرگاه دیالوگ رسمی مسئولان و نخبگان از عرف سیاسی فاصله گیرد، باید آژیر خطر خشونت را شنید
مسئولیت نخبگان برای نفی خشونت سنگین‌تر است. آنان باید چالشهای سیاسی را با راه‌حل سیاسی، رفع کنند
چالش سیاسی اگر به کف خیابان آمد تنها تولید خشونت می‌کند و بس! بدنه اجتماعی ظرفیت حل چالشهای سیاسی سطح رسمی را ندارد. چرا که ابزار آن را ندارد.
آنچه در این میان می‌تواند دستها را از ماشه ها عقب راند، و زبان سیاست را بگشاید، عنصر «مسئولیت پذیری» است».

بله با ايما و اشاره يي كه ولي فقيه ارتجاع خوب مي فهمد به او حالي مي كند اگر كاري كني توده ها به كف خيابان بيايند، دستهايي آنها فقط ماشه را مي شناسد.