 |
| آتش سفارت سوزي به جان نظام افتاد |
سلام
بادي كه رژيم ميخواست به بيرقش بيندازد توفاني شد و به خودش برگشت.
روزنامه هاي حكومتي امروز صحنه متهم كردن خامنه اي به اشغال سفارت شدند. به اين خبر يك نگاه بكنيد: روزنامه هاي باند رفسنجاني
به روزنامه هاي باند خامنه اي هم كه نگاه كنيد صحنه مضحك تر است، آنها كه ديروز سعي ميكردند با غلط كردم گويي موج جهاني را بي اثر كنند، امروز ديده اند هم چوب را خورده اند هم پياز را، ناچار براي اينكه حداقل مزدوران منطقه يي نظام را اميدوار نگهدارند بر ضرورت بنيادگرايي و شيوه هاي چماقدارانه اسرار كردند. روزنامه هاي باند خامنه اي را ببينيد
كمي به عقب برگرديم:
«شورای امنیت حمله به سفارت عربستان را محکوم کرد. این در حالیست که سفارتخانه‌های ایران در کشورهای دیگر هم در سالهای اخیر، با حملات مختلفی روبه‌رو شده‌اند» (تلویزیون رژیم 15دی94).
خرازی، سفیر سابق رژیم در فرانسه: «شما یک سازماندهی می‌بینید، تا این اتفاق می‌افتد عربستان سعودی به تعطیلی مناسبات خودش با ایران می‌پردازد؛ متعاقب آن بحرین، متعاقب آن سودان و اتفاقاتی که شما دارید مشاهده می‌کنید، کاملاً هماهنگ است.
مجری تلویزیون رژیم: البته از جیبوتی و سودان که توقع چندانی نیست.
خرازی: بله، اما این فضا سازی و فرافکنی که اینها می‌کنند، کاملاً طراحی شده است» (تلویزیون رژیم 14دی94).
کمتر از 48ساعت قبل از این ناله‌ها، رسانه‌های رژیم پر از هیاهویی بود، درست 180درجه معکوس:
«سخنگوی وزارت خارجه: عربستان تاوان سختی را پرداخت می‌کند» (رسالت، ارگان باند مؤتلفه 13دی94)
«وزارت امور خارجه با احضار کاردار ریاض: عربستان تاوان سختی خواهد داد» (روزنامه حکومتی اعتماد13دی94)
خامنه‌ای: «دست انتقام الهی گریبان سیاستمداران سعودی را خواهد گرفت» (روزنامه حکومتی ابتکار 13دی94)
یک مهره باند رفسنجانی: «اقدام عربستان بی‌پاسخ نمی‌ماند، ایران در این مورد وحدت استراتژیک داشته باشد» (روزنامه حکومتی آفتاب یزد 13دی 94).
این چرخش 180درجه‌یی از خط و نشان کشیدن، به آه و ناله و ابراز وحشت، پیآمد تبدیل موج به توفان و برگشت به‌سوی رژیم است. موجی که رژیم می‌خواست با ایجاد آن بحرانی بسازد و اندک روحیه‌یی به ریزشیهایش در داخل و خارج ایران بدهد، اما موج بحران به توفان انزوا تبدیل شد و رژیم را درنوردید. چگونه؟
خبرگزاری حکومتی ایسنا جواب این سؤال را در گزارشی تحت عنوان: «گل به خودی خودسرها»، به این صورت داده است: «حملات (به سفارت و کنسولگری عربستان) باعث شد تا توپ از زمین عربستان با گل به خودی عده‌یی به زمین ایران بیفتد. در صدر اخبار رسانه‌های جهان در روز گذشته نه اعدام شیخ نمر، بلکه حمله به سفارت عربستان در تهران بود... در حال حاضر ایران به جای این‌که عربستان را محکوم کند باید پاسخگوی رفتار شهروندان خود در قبال یک سفارت خارجی باشد» (خبرگزاری حکومتی ایسنا 13دی94).
خرازی، سفیر سابق رژیم در فرانسه: «شما یک سازماندهی می‌بینید، تا این اتفاق می‌افتد عربستان سعودی به تعطیلی مناسبات خودش با ایران می‌پردازد؛ متعاقب آن بحرین، متعاقب آن سودان و اتفاقاتی که شما دارید مشاهده می‌کنید، کاملاً هماهنگ است.
مجری تلویزیون رژیم: البته از جیبوتی و سودان که توقع چندانی نیست.
خرازی: بله، اما این فضا سازی و فرافکنی که اینها می‌کنند، کاملاً طراحی شده است» (تلویزیون رژیم 14دی94).
کمتر از 48ساعت قبل از این ناله‌ها، رسانه‌های رژیم پر از هیاهویی بود، درست 180درجه معکوس:
«سخنگوی وزارت خارجه: عربستان تاوان سختی را پرداخت می‌کند» (رسالت، ارگان باند مؤتلفه 13دی94)
«وزارت امور خارجه با احضار کاردار ریاض: عربستان تاوان سختی خواهد داد» (روزنامه حکومتی اعتماد13دی94)
خامنه‌ای: «دست انتقام الهی گریبان سیاستمداران سعودی را خواهد گرفت» (روزنامه حکومتی ابتکار 13دی94)
یک مهره باند رفسنجانی: «اقدام عربستان بی‌پاسخ نمی‌ماند، ایران در این مورد وحدت استراتژیک داشته باشد» (روزنامه حکومتی آفتاب یزد 13دی 94).
این چرخش 180درجه‌یی از خط و نشان کشیدن، به آه و ناله و ابراز وحشت، پیآمد تبدیل موج به توفان و برگشت به‌سوی رژیم است. موجی که رژیم می‌خواست با ایجاد آن بحرانی بسازد و اندک روحیه‌یی به ریزشیهایش در داخل و خارج ایران بدهد، اما موج بحران به توفان انزوا تبدیل شد و رژیم را درنوردید. چگونه؟
خبرگزاری حکومتی ایسنا جواب این سؤال را در گزارشی تحت عنوان: «گل به خودی خودسرها»، به این صورت داده است: «حملات (به سفارت و کنسولگری عربستان) باعث شد تا توپ از زمین عربستان با گل به خودی عده‌یی به زمین ایران بیفتد. در صدر اخبار رسانه‌های جهان در روز گذشته نه اعدام شیخ نمر، بلکه حمله به سفارت عربستان در تهران بود... در حال حاضر ایران به جای این‌که عربستان را محکوم کند باید پاسخگوی رفتار شهروندان خود در قبال یک سفارت خارجی باشد» (خبرگزاری حکومتی ایسنا 13دی94).
سؤال این است که چرا رژیم دست به چنین اقدامی زد که مفسران خارجی و حتی برخی رسانه‌ها و مهره‌ها حکومتی آن را ابلهانه توصیف کرده‌اند؟ آیا ناشی از یک اشتباه محاسبه بود؟ یا با آگاهی از عواقب دست به چنین اقدامی زد؟ براي ادامه كليك كنيد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر